ZIELONY PUNKT KONTROLNY JAK ZACZĄĆ?

Gry terenowe to już od dawna, urozmaicenie naszych podróżniczych przygód. Tym razem spróbowaliśmy chyba jednej z trudniejszych form orienteeringu, dostępnego w terenie (przynajmniej o innych jeszcze nie mam wiedzy). Zielony Punkt Kontrolny, bo o nim tu mowa, to bieg na orientację dostępny dla każdego, zarówno dla osób początkujących jak i tych bardziej doświadczonych graczy. Głównie za sprawą dostępności różnych tras do wyboru. Cała zabawa polega na odnajdywaniu kolejnych punktów kontrolnych, umiejscowionych w konkretnym punkcie na mapie, na terenach polskich lasów państwowych.

Co jest potrzebne, aby wystartować? Ze strony Zielonego Punktu Kontrolnego, należy pobrać i wydrukować, wybraną przez siebie mapę (polecam kolorową), długość trasy zależy od indywidualnych umiejętności i potrzeb. My za pierwszym razem wzięliśmy trasę rodzinną, która wyznaczona była na ok 3 km w Nadleśnictwie Łopuchówko, które na swojej stronie posiada także broszurę informacyjną – pierwsze kroki w orientacji terenowej- dzięki temu czytanie mapy może stać się dużo prostsze. Do tego może przydać się kompas. My raczej stawialiśmy na rozpoznanie terenu, na podstawie mapy, kompasu użyliśmy raz, na samym początku. Nie zapomnijcie do tego wygodnych butów, ubrania dostosowanego do miejsca – las, prowiant- który może umilić spędzanie czasu na łonie natury, apteczka – oby nigdy się nie przydała. Czas działać. Idziemy od punktu do punktu, dziurkujemy mapkę w odpowiednich miejscach i na tym polega cała zabawa. Najtrudniejsze i jednocześnie najciekawsze to właśnie odnalezienie kolejnych punktów na mapie. Szukajcie punktów szczególnych, jak pasma zieleni, jak ambony, górki, dołki, wszystko tutaj jest ważne i pomocne. Rozmawiajcie o trasie, wspomagajcie się nawzajem i korygujcie jeżeli jest taka potrzeba. A jeżeli się zgubicie, zapiszcie sobie w telefonie pinezkę z parkingiem, będzie łatwiej wrócić do miejsca startu, dzieciom możecie przyczepić do ręki/plecaka/kurtki gwizdek, może się okazać pomocy w razie kryzysowej sytuacji.

Dla nas zabawa okazała się bardzo udana, dziewczynki bardzo dobrze radziły sobie z rozpoznawaniem terenu, określeniem kierunków dalszej drogi oraz były bardzo spostrzegawcze, co nie znaczy, że czasem nie potrzebowały naszego wsparcia. Trzeba być też świadomym, że przy tej formie rozrywki dużo czasu spędza się w lesie poza wydzielonymi ścieżkami, w okresie letnim gra może wejść zatem na wyższy stopień trudności, kiedy słupki są schowane w dużym skupisku zieleni. Jeżeli zaczynacie swoją przygodę z orienteringiem, warto o tym pamiętać, a może zacząć w porze roku, gdzie podszyt lasu jest mniej bujny np. wiosna? Polecamy bardzo i do zobaczenia przy PK, my napewno wrócimy.