ROMANTYZM W ŚMIEŁOWIE – BUDZIKÓW ŚWIAT

Tym razem udaliśmy się w podróż do kolejnej klasycystycznej siedziby polskiej szlachty. W związku ze zbliżającym się deszczem, rozpoczęliśmy ją od spaceru po parku, gdzie nie mogliśmy ominąć Ziołowego Ogródka Zosi, w którym poza pachnącymi latem roślinami, można obejrzeć rzeźbę „Żniwiarka” z rąk Stanisława Jackowskiego z 1930 roku. Jest to tylko jeden z wielu symboli, które łączy to miejsce ze znanym nam wszystkim Adamem Mickiewiczem. W parku, w jego wschodniej części, znajduje się pomnik wieszcza, który stanął w miejsce niegdyś przez niego tutaj posadzonego drzewa- młodego dębu. Drzewo niestety nie przetrwało próby czasu, ale w jego miejsce postawiono jeden z pierwszych pomników znanego poety. Dzisiaj jednak możemy podziwiać pomnik z 1970 roku, stworzony na wzór pierwotnego dzieła – zniszczonego przez hitlerowców w 1940 roku, czyli niespełna 9 lat od jego postawienia [1931 r.]. Dookoła możecie oglądać jego odłamki, porozrzucane po wybuchu.

W samym parku można spędzić czas, spacerując w cieniu drzew oraz dodających miejscu romantyzmu mostków. Niestety, jeżeli wybierzecie się tam przed deszczem [jak my], w związku ze znajdującą się tam wodą, dawnym korytem Lutyni, musicie być gotowi na mocno kąsające, latające owady. Były podczas naszej wizyty mocno aktywne i przegoniły nas dość skutecznie, warto mieć to na uwadze, planując wizytę w Śmiełowie. Spacer po parku jest bezpłatny, dostępny w godzinach otwarcia całego obiektu.

Sam pałac powstał ok 1784 roku dla Andrzeja Gorzeńskiego herbu Nałęcz, który był poznańskim sędzią grodzkim. Jeden z XVIII-wiecznych klasycystycznych pałacy, z portykiem wspartym na czterech prostych kolumnach przy wejściu, skromnych w ozdobach, dających przykład typowej XVIII-wiecznej architektonicznej modzie, widzianej także w Czerniejewie czy Rogalinie. Obecnie Muzeum im. Adama Mickiewicza, które aż kipi pamiątkami po słynnym poecie, choć on sam przebywał tutaj zaledwie ok 3 tygodni, w okolicy sierpnia 1831 roku, wdając się przy tym w romans z zamężną Konstancją Łubieńską, siostrą Pani domu. Jedni z kolejnych właścicieli pałacu Józef Chełkowski z żoną Marią rozpoczęli w pałacu kult Mickiewicza, rozpoczynając zbieranie pamiątek po wieszczu oraz stawiając w ogrodzie wspomniany wcześniej jego pomnik, w okolicy zasadzonego przez niego samego, drzewa. Sam pałac robi wrażenie, rozpoczynając od samej galerii po salon błękitny, salon okrągły po pokój „Dziadów”, klatkę schodową i galerię zachodnią. Nasączony po brzegi Adamem Mickiewiczem, w tym postaci z Pana Tadeusza, czy innymi gośćmi dawnych gospodarzy. Dla fanów tej postaci, to obowiązkowy punkt, który znajduje się też na mapie „Podróży z Panem Tadeuszem”.

Pałac w Śmiełowie, to także jeden z ok 200 sfotografowanych i umieszczonych w albumie przez Leonarda Dutkiewicza, pałaców i dworów z Wielkiego Księstwa Poznańskiego z 1912 r., który inspiruje mnie do kolejnych podróży po Wielkopolsce. Moim zdaniem dla fanów okresu XVIII i XIX w. to punkt obowiązkowy na mapie Wielkopolski.